جشنواره جهانی فیلم فجر مطابق با استاندارد‌های بین المللی برگزار می‌شود
کیوان کثیریان، منتقد سینما در گفت‌و‌گو با خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره جایزه جهانی فیلم فجر و بازتابی که می‌تواند در کشور‌های دیگر داشته باشد گفت: سی و هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر برگزار شد. این دوره از جشنواره توانست در بین شانزده جشنواره برتر دنیا قرار بگیرد و در انجمن تهیه کنندگان جهانی یا همان فیاب ثبت شود. این به معنای هم ترازی جشنواره ما با جشنواره کن نیست بلکه بدین معناست که جشنواره معتبری در سطح جهان داریم و این رویداد سینمایی ما به رسمیت شناخته شده است.
بیشتربخوانید
- اختتامیه سی‌و‌هشتمین جشنواره جهانی فیلم فجر/ برگزیدگان معرفی شدند
وی افزود: الان نگاه‌ها به سمت جشنواره جهانی فیلم فجر ما که در بین هزاران جشنواره سینمایی دنیا جزء جشنواره‌های معتبر است معطوف می‌شود. الان بیماری کرونا در جهان شیوع دارد و پس از آن، نوع فیلم‌ها و افرادی که در جشنواره شرکت می‌کنند با دوره‌های قبل متفاوت می‌شود. من به جشنواره‌های درجه دو و سه دنیا رفته ام و از نحوه اجرای آن‌ها اطلاع دارم. این رویداد مهم سینمایی ما در حد استاندارد‌های جهانی برگزار می‌شود.
این منتقد سینمایی با اشاره به اینکه جشنواره جهانی فیلم فجر تا حدودی به اهداف مدنظرش رسیده است بیان کرد: سینمای ایران چه در دوران افت و چه در اوجش به جشنواره‌ای معتبر نیاز داشت. حتی کشور‌هایی که سینما ندارند تلاش می‌کنند جشنواره معتبری داشته باشند. چون وجود چنین جشنواره‌ای یکی از ستون‌های سینماست. تنها تولید فیلم اهمیت ندارد بلکه اکران فیلم در جشنواره هم مهم است. با این نگاه جشنواره جهانی فیلم فجر از جشنواره بین المللی فیلم فجر جدا شد حتی این جشنواره باید اسم جداگانه‌ای هم داشته باشد.
کثیریان ادامه داد: جشنواره جهانی فیلم فجر تلاش کرده است کانون فیلم‌های مستقل باشد. آثاری که به مسائل مختلف از جمله خانوادگی و اجتماعی می‌پردازند و فیلم‌های اخلاقی تری هستند. یعنی اخلاق به معنای اهمش در آن به نمایش گذاشته می‌شود. در نتیجه در این جشنواره این فیلم‌ها اندک اندک شناخته می‌شوند. فیلمسازان منطقه، مستقل اروپایی حتی آمریکای جنوبی بدانند یک مقصدی برای چنین فیلم‌هایی وجود دارد.
وی با اشاره به تلاش‌هایی که از روز اول در جشنواره جهانی فیلم فجر شد اظهار کرد: نمایندگان انجمن تهیه کنندگان جهانی یا فیاب در چهار دوره قبلی، جشنواره جهانی فیلم فجر را سخت گیرانه بررسی کردند. حتی به سالن ها، جلسه‌های داوری و آپارات خانه‌ها رفتند. جشنواره جهانی فیلم فجر برای ما یک اتفاق است و مجبورند این جشنواره را جدی بگیرند. در ایران هم این جشنواره جایگاه خود را پیدامی کند. همه خواهند دانست به حضور فیلم‌ها و هنرمندان سینمای جهان در ایران نیاز داریم. چرا فکر می‌کنیم نمی‌توانیم جشنواره‌ای در حد جشنواره‌های بزرگ جهانی داشته باشیم؟ قطعا جشنواره جهانی فیلم فجر کم کم معتبرتر می‌شود.
این منتقد سینمایی درباره داشتن نماینده در جشنواره‌های جهانی گفت: نماینده داشتن در جشنواره‌های جهانی فیلم بدین معناست که یک نهادی فیلم به جایزه جهانی بفرستد. می‌توان فیلمی کوتاه ساخت و آن را به جشنواره‌های جهانی فرستاد در این صورت دیگر تهیه کننده فیلم نماینده خودش است الان در جشنواره‌های جهانی اینگونه نیست که فیلمی به نمایندگی از کشوری در جشنواره حاضر شود. از سوی دیگر تمام جشنواره‌ها سلیقه خودشان را دارند. حضور یک هنرمند در شناسنامه جشنواره‌ای معنا دارد، اما در جشنواره دیگری اینگونه نیست. از سوی دیگر این رویداد‌های سینمایی متنوع هستند، تا جایی که برای فیلم‌های جنگی، کمدی یا هر نوع فیلم دیگری جشنواره‌ای جدا وجود دارد.
کثیریان اظهار کرد: نباید گفت که دلیل حضور فیلم کمدی در یک جشنواره چیست؛ باید اجازه بدهیم این نوع فیلم‌ها هم در جشنواره‌های جهانی فیلم شرکت کنند. بحث‌های حاشیه‌ای در مرحله دوم قرارمی گیرد. می‌تواند فیلم خوبی با سلیقه ما مطابقت نداشته باشد. باید فیلم را در پرده‌های سینما مشاهده و بعد از آن درباره هزینه تولیدش بحث کرد. از سوی دیگر قطعا جشنواره‌های جهانی ایدئولوژیک و سیاسی هم هستند. برای مثال جایگاه نداشتن آثار حاتمی کیا دلیل بد بودن اثر اوریا برگزیده شدن فیلم‌های پناهی دلیل خوب بودن اثرش در جشنواره‌های جهانی نیست.
وی ادامه داد: فیلم‌های سینمایی یا بازتاب جامعه شان یا مزورانه هستند. در درجه اول سینما اهمیت دارد. برگزیده شدن فیلمی در جشنواره‌ای به معنای بد یا ضد وطنی بودن آن نیست از سوی دیگر باید سیاه نمایی در فیلم‌ها را بررسی کرد. اگر در فیلمی سفیدی را سیاه نشان دهند سیاه نمایی کرده اند، اما وقتی موضوعی سیاه باشد و آن را در فیلم بازگو کنند به معنای سیاه نمایی نیست. در جامعه‌ای که همه چیز سفید نیست و سیاهی وجود دارد نمی‌توان فیلم کمدی ساخت، چون حال سازنده اش خوب نیست و فیلم هم انعکاس دهنده جامعه اش است.
انتهای پیام/